 |
 |
 |
 | ||
 |
 |
| SŁAWOMIR MATUSZ |
| BARTŁOMIEJ MAJZEL |
 |
  Mimo Wszystko Fundacja Anny Dymnej
|
|
Bartłomiej Majzel Jeden z najciekawszych młodych twórców. Urodził się w 1974 roku. Zapis rozmowy przeprowadzonej z Bartłomiejem Majzlem podczas Turnieju Jedynego Wiersza 16. stycznia 2006 roku: Emilia Nawrocka: W jednym z wywiadów Ewa Lipska przytoczyła słowa: "Poetą się nie jest, poetą się bywa" czy w takim razie Pan jest poetą czy Pan nim bywa Bartłomiej Majzel: Nie zgadzam się z Ewą Lipską. Znacznie bliższe jest mi to co powiedział kiedyś Edward Stachura że poetą się jest. Jest to trudne pytanie. Twierdzić o sobie, iż jest się poetą, to wymaga mnóstwa odwagi. Poetą się jest, albo się nie jest, ale nie bywa. Ja piszę wiersze. Mariusz Smoliński: Każdy stawiając jakieś pierwsze literackie kroki kreuje, czy też wyobraża sobie, swoją własną drogę i rolę w twórczości. Jak Pan wyobrażał sobie na początku swoją rolę w literaturze, a jak to wygląda teraz? Czy te wyobrażenia się zmieniły czy ewoluują? Bartłomiej Majzel: Przed napisaniem każdej książki miałem jakieś wyobrażenia jak one powinny wyglądać i o co mi w nich chodziło. Bardzo ważne jest dla mnie myślenie o poezji w taki całościowy sposób, jako pewnych całościach książkowych, które tworzą wspólną opowieść. Natomiast, jeśli chodzi o rolę i funkcjonowanie w literaturze staram się o tym nie myśleć. Emilia Nawrocka: Śledząc historię literatury można zauważyć pewną prawidłowość - istnieją grupy literackie, a ich los mniej więcej zaczyna się i kończy się tak samo - mają swoje manifesty, lub są grupą bezprogramową - po czym wszystko się urywa. Lepiej w grupie tworzyć, czy osobno? Bartłomiej Majzel: Literatura jest dziedziną samotności. Natomiast jeśli chodzi o mnie, pierwsze kroki stawiałem pod wspaniałymi, ciepłymi skrzydłami Jacka Golonki, to była taka grupa, na którą może patrzę teraz trochę ze wstydem, nazywała się Future. To bardzo ważne czasy w moim życiu. Natomiast już potem w czasach studenckich była grupa Na Dziko. Było to raczej zjawisko bardziej towarzyskie, nie było żadnego programu. Wspólnie ze mną tworzyli je Wojtek Kuczok i Maciek Malecki, Krzysiek Siwczyk i Grzegorz Olszański, Radek Kobielski. Mariusz Smoliński: Język jest bólem to fragment jednego z pańskich wierszy. A dlaczego bólem? Przemoc, ból często goszczą we współczesnej literaturze, dramaturgii - mam tu na myśli nowych brutalistów - czy nie dość już tego bólu? Bartłomiej Majzel: Warstwy bólu można rozpatrywać wielorako. Literatura, chociaż bardzo próbuje, jest wciąż nieadekwatna wobec życia. Słowa bardzo próbują za życiem nadążyć, co oczywiście z góry skazane jest na niepowodzenie. Jest to problem wielu osób, które debiutują - zbytnia ufność wobec języka, słowa. Tak niestety powstaje grafomania. Natomiast kiedy człowiek sobie uświadomi właśnie ten fakt, że poezja ani nie pomoże, ani nie zbawi, że tak naprawdę jest aktem wyrażenia niemożliwego - niekoniecznie musi go nazywać bólem, ale jest jakimś problemem, z którym każdy sobie musi poradzić. Emilia Nawrocka: Powiedział Pan, że poezja jest przede wszystkim nieadekwatna wobec życia i na tym polega jej tragizm. Wobec tego czy poezja może być pojmowana jako narzędzie, środek do poznania i udokumentowania swoich stanów emocjonalnych? Bartłomiej Majzel: Szczerze mówiąc nie wiem, ale jeżeli może być jakimś kluczem do poznania to bardziej siebie lub poznania świata poprzez siebie. Myślę nie można mieć złudzeń, iż przez poezję można poznać świat takim jakim jest, ale warto spróbować - mimo nikłych szans. Mariusz Smoliński: Udało nam się dotrzeć do ulotki zatytułowanej Kogo promuje Ars Cameralis?, która pojawiła się na tegorocznym Zbiegu Poetyckim Na Dziko podczas Festiwalu Ars Cameralis. Pada tam określenie, że grupa Na Dziko zmonopolizowała śląską scenę poetycką i żywi się śmiercią Wojaczka, zawłaszczając jego imię. Przyzna Pan, że są to zarzuty poważne... Bartłomiej Majzel: Bardzo bym się tym przejął, gdyby nie fakt, że znam osobę, która jest jej autorem. Jeżeli napisałaby to osoba do której żywię wielki szacunek, pewnie wyzwałbym ją na pojedynek. Jednak napisał to poeta, który kiedyś miał wielki potencjał, a teraz jedyne co mu zostało to tworzyć właśnie takie ulotki. |
 |
 |
 | ||
 |
||
 | ||